PROLOG

   Cały świat jest piękny. Niebywale cudowny. Zwierzęta, rośliny, morze, ziemia, góry. Cały świat stworzył Bóg – największy z największych. W centrum istnienia jest Gromowładny. Wykreował posłuszne mu oraz człowiekowi anioły. Jeden się zbuntował; „Dlaczego mamy być posłuszni Bogu? My też jesteśmy wielcy! Nie chcemy już służyć, chcemy decydować!” Do swojego zdania przekonał pewną część aniołów. Zajęli piekło. Odwrócili się od Boga. Zachowali się niewiernie. Tak więc szatan chciał zepsuć najidealniejsze dzieło stwórcy wszystkich stworzeń – człowieka. Na świecie wraz z pierwszym grzechem Adama i Ewy, pojawiła się śmierć. Najwierniejsza żona diabła, a zarazem jego służąca. Ludzie zaczęli chorować i umierać. Trafiali do raju, by przestać sądzić na Ziemi i być sądzonym. Bramę nieba ochraniał św. Piotr. Święty decydował o losie przybyłych dusz. Czy mają pójść do nieba, czyśćca czy może do piekieł. Jednak sprytny szatan przedostał się do nieba. Odwrócił kolejne anioły od Boga. Stworzył potężną armię własnych upadłych aniołów. Najgorsi z najgorszych zmienili się w istne potwory – demony.

Miliardy lat później... 1998

Jason był wtedy mały. Sześciomiesięczne dziecko przypatrujące się śmierci rodziców. Najpotężniejsi słudzy Boga zostali zbici. Dziecko nie miało rodziców. Przez NIEGO. On był zły. Był potworny. Umarli cierpiąc. Ojciec uratował chłopca, wysyłając go na inny kontynent. Musiał pożegnać się z Europą i zawitał jako półroczny bobas pod drzwi nowej rodziny. Był to błąd. Ogromny błąd. Katherine była od dziecka wykorzystywana przez rodzinę. Jako dziesięciolatka musiała sprzątać dom rodziców, zamiast biegać z innymi rówieśnikami po podwórku. Merit miała najgorzej. Gdy jej wiek można było wskazać na jednej ręce, jej ojciec wykorzystywał ją. Dlatego jest i będzie taka, jaka jest. 

Wszystko to działo się w Los Angeles. Zagubione Anioły.